W swych wierszach Stanisław Grochowiak podjął próbę obalenia ukształtowanych dotychczas i panujących norm piękna. Grochowiak twierdził, iż świat jest inny, niż ukazywała nam dotychczas sztuka. Jej ład i piękno są fałszem naszych przyzwyczajeń – wręcz tchórzostwa wyobraźni.
Świat wg Grochowiaka należy ujrzeć na nowo, takim jakim jest naprawdę – w jego brzydocie, przeciętności i brudzie.
Poetą kierował nie tyle bunt, ile raczej ironia i przekora – stąd w jego wierszach występujące drwiące stylizacje.
