Tadeusz Borowski ukazuje życie w obozie w taki sposób, jakby wartości duchowe, człowieczeństwo i godność ludzka przestały mieć znaczenie. Więźniowie chorują, głodują, giną, a równocześnie zajmują się handlem, zdobywają jedzenie i organizują przyjemności.
Świat w obozie nie umarł. Ten świat aktywizuje w swoisty sposób człowieka, tylko że jest to piekło, gdzie duchowa istota człowieczeństwa zostaje unicestwiona.
Obóz to miejsce, gdzie duchowa istota człowieczeństwa zostaje unicestwiona.
21 kwietnia 2010 - autor: Redakcja Dobre Ściągi
Niesamowite i okropne były te obozy.