Miron Białoszewski - "Karuzela z madonnami". Inspiracją tego tekstu jest epizod ze zwykłego życia przedmieścia – zabawa w wesołym miasteczku. Poeta świadomie wykorzystał kicz, by ukazać dość pospolitą rozrywkę. Zarówno jaskrawa kolorystyka („Każda bryka malowana w trzy ogniste farbki”), jak też muzyka z płyty gramofonowej oddają atmosferę zabawy. Tym elementom kultury niskiej towarzyszą elementy, które w wyraźny ...

Miron Białoszewski - "Klapa". Ten krótki wiersz pochodzi ze zbioru „Oho”. Może być interpretowany jako wyraz tęsknoty do swobody. Podmiot pragnie odciąć się od schematów, obowiązków, jakie ciążą na nim z uwagi na przynależność do określonego państwa, do gatunku ludzkiego. Podmiot wiersza, odczuwając ciężar owej przynależności, stwierdza: Chwilami zamęt, ledwie dyszę, jestem tylko ssakiem. Świadomość ...

Miron Białoszewski - "Mironczarnia". Wiersz obfituje w neologizmy. Neologizmem, łatwym do zinterpretowania, jest sam tytuł tekstu (mironczarnia – męczarnia Mirona). Istotną rolę w tytule odgrywa formant -arnia służący do tworzenia nazw miejsc, gdzie wykonuje się pracę (np. drukarnia, piekarnia). Utwór mówi o procesie tworzenia będącym dla podmiotu wysiłkiem. Fakt, że podmiot nazywa siebie Mironem, nadaje wierszowi charakter ...

Narracja w utworze Narracja w "Pamiętniku z powstania warszawskiego" jest kategorią niejednolitą. Z tego też względu można mówić o narratorze-autorze i narratorze-bohaterze. Narrator-autor – w roku 1967 opowiada o wypadkach sprzed lat. • Przypominając sobie fakty, komentuje je. • Zakłada całkowitą szczerość. Mówi bowiem: "Będę szczery, przypominający siebie, siebie tamtego ...

Bohater utworu Można mówić o dwojakim bohaterze omawianego utworu. Mamy bowiem do czynienia z bohaterem indywidualnym, którym jest sam autor, a także z bohaterem zbiorowym, czyli ludnością Warszawy. Bohatera indywidualnego cechuje: • przeciętność, która sprawia, że niczym nie wyróżnia się spośród zbiorowości; • bierność wobec kwestii walki z wrogiem; • skoncentrowanie na własnych sprawach, ...

W październiku 1967 roku bohater (którym jest sam autor), mający wówczas czterdzieści pięć lat, powraca do wydarzeń z okresu wojny. Jego nadrzędnym założeniem jest ukazanie całej prawdy. Mówi: Będę szczery, przypominający sobie siebie tamtego w fakcikach, może za dokładny, ale za to tylko prawda będzie. Zaczyna od tego, że kiedy wybuchło powstanie, był u znajomych na Woli. 1 sierpnia matka wysłała bohatera po chleb do kuzynki, ...

Jest październik 1967 r. Czterdziestopięcioletni Miron Białoszewski wspomina powstanie warszawskie. Wybuch powstania zastaje bohatera w mieszkaniu znajomych na Woli. Drugiego dnia zaczyna się organizowanie, czyli dyżury, kucie piwnic, przekuwanie podziemnych przejść, pierwsze barykady. Mieszka się jeszcze na trzecim piętrze, ale już w przedpokoju, z dala od zewnętrznych ścian budynku. Pierwsze bombardowanie przeczekiwane jest w piwnicy. ...