"Czy cię nie wzruszają zbrodnie, ohydy, hańby, nieszczęścia nieskończone, które wojna ze sobą wlecze? (...) Zaprawdę, żelazne serce mieć by musiał ten, kto tyle zła w wojnie widząc, nie wzdragałby się na jej wspomnienie..." Dziś chyba każdy na myśl o wojnie ma podobne odczucia, jak Andrzej Frycz Modrzewski. Był jednak czas, "czas pogardy", kiedy wojna ludzi nie wzruszała. Tadeusz Borowski w tomie opowiadań "Pożegnanie z Marią" ...

W "Opowiadaniach obozowych" Tadeusz Borowski dokonał rozliczenia z własnymi przeżyciami wojennymi i jednocześnie rozrachunku z tragedią obozów koncentracyjnych. Żeby osiągnąć ten cel, Borowski musiał znaleźć formę zdolną przekazać prawdę o wojennym koszmarze. Autor czuł bowiem, że żadna z użytych wcześniej technik literackich temu zadaniu nie podoła. Borowski zdecydował się na złamanie tradycji i zasady decorum, ...

W "Pożegnaniu z Marią" występuje motyw miasta i jego mieszkańców. Pod tym względem tekst Borowskiego należy do licznie reprezentowanej grupy utworów. W przeciwieństwie jednak do innych utworów "Pożegnanie z Marią" nie mówi ani o heroizmie, ani o bohaterstwie czy odwadze. Na specyfikę wizerunku miasta i jego mieszkańców składa się kilka czynników. Oto najważniejsze z nich: • Borowski ukazuje zwykły, powszedni ...

Tadeusz Borowski: "Pożegnanie z Marią". I. Tadeusz i Maria rozmawiają o poezji. Kobieta uważa poezję za rzecz niepojętą. Jednak jest zdania, że tylko poezja potrafi wiernie pokazać człowieka. Tadeusz z kolei sądzi, iż miarą poezji, a może i religii jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą. Z drugiego pokoju dochodzą dźwięki patefonu, odgłosy tańca, śmiech dziewcząt. Po ...

Borowski w "Opowiadaniach", ukazuje wizerunek człowieka zlagrowanego. Termin ten określa jednostkę, która na skutek przebywania w obozie, odznacza się określonymi cechami. Jednostkę taką charakteryzuje: • Zniszczenie dotychczas uznawanego systemu wartości. • Więzień najczęściej zmuszony był wybierać nie między dobrem a złem, lecz między złem mniejszym a większym. • Życie w ciągłym poczuciu zagrożenia swej egzystencji. ...

Powojenna twórczość polskich pisarzy zrywała z romantyczną tradycją uwznioślania bohaterów, którzy ginęli w patriotycznej walce, odbiegała też od przyzwyczajeń czytelników oczekujących heroizowania portretów ludzi, którzy przeszli piekło okupacji hitlerowskiej i sowieckiej. Pierwszym twórcą, który odważył się z porażającą szczerością przedstawić prawdę o degeneracji psychiki człowieka "zlagrowanego", był Tadeusz ...

Motyw śmierci jest obecny w każdym z opowiadań. Śmierć jest bowiem nieodłącznym elementem rzeczywistości obozowej i okupacyjnej. Najczęściej jest to śmierć niespodziewana i masowa. Tak jest w przypadku ludzi opisywanych w opowiadaniu „Ludzie, którzy szli...”. Podobnie rzecz wygląda w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu”. Śmierć masowa, podczas transportu, w komorach gazowych, nie do końca precyzyjnie ujęta w liczby jest elementem ...