Głównym teoretykiem i reprezentantem naturalizmu był Emil Zola, nurt powstał we Francji. Założenia naturalizmu to: szczegółowe obserwacje tzw. dokumentalizm tj. wręcz kulcie drobiazgów i szczegółów eliminujących z aktu twórczego fikcję i wyobraźnię artystyczną; fizjologiczna koncepcja człowieka, absolutnie zdeterminowanego prawami natury i środowiska. Gabriela Zapolska ("Moralność Pani Dulskiej") traktowała ...

Żeromski wydał powieść "Ludzie bezdomni" w roku 1899, objawiając się jako pisarz, który podejmuje ważne tematy społeczno-polityczne i potrafi wytknąć społeczeństwu błędy i zaniedbania. Akcję utworu, którego bohaterem jest młody lekarz, Tomasz Judym, osadził autor w realiach wielkich miast i polskiej prowincji, budując w ten sposób panoramiczny obraz życia społeczeństwa polskiego. Doktor Judym jest bohaterem, któremu ...

Stefan Żeromski: "Ludzie bezdomni". Tytuł utworu. Tytuł utworu należy rozpatrywać w sensie metaforycznym i dosłownym. W tym drugim oznacza on brak dachu nad głową i dotyczy biedoty Paryża, bezdomnych, którzy spędzają noc w Château – Rouqe: „za 15 centymów, za co gość ma prawo siedzenia przy stole tudzież oparcia dwu rąk i głowy na jego krawędzi aż do godziny drugiej w nocy.” Tacy bezdomni ...

Historia literatury nie jest historią odseparowanych od siebie dzieł sztuki, lecz ciągłym dyskursem, dyskusją pomiędzy wciąż żywymi tekstami z epok wcześniejszych a tekstami dopiero co tworzonymi. Trudno wyobrazić sobie sytuację, by pisarz współczesny nie znał dorobku swych poprzedników; nierzadko też owa znajomość owocuje chęcią wszczęcia polemiki czy to w formie parodii, pastiszu, czy to przez podjęcie podobnej problematyki, czy wreszcie ...

Literatura romantyczna wywarła wielki wpływ na mentalność ówczesnego społeczeństwa polskiego, ale okazało się, że romantyczne postrzeganie świata obciążyło świadomość narodową także w kolejnych epokach. Nad tradycją polskiego romantyzmu toczono wielkie dyskusje, zwłaszcza w literaturze pozytywizmu i Młodej Polski. Pierwsza z tych epok krytykowała dziedzictwo romantyzmu, na własnej skórze odczuwając konsekwencje zrywów narodowych, ...

Najczęściej jako daty graniczne epoki wymienia się z jednej strony rok 1890, a z drugiej – 1918. Ale początek epoki można również datować na rok 1887, kiedy Z. Przesmycki (Miriam) objął redakcję warszawskiego „Życia”, bądź 1894, gdy ukazała się druga seria Poezji K. Przerwy-Tetmajera (z wierszami Evivva l’arte! i Koniec wieku XIX). Data kończąca epokę: 1918 – także jest datą umowną, odnoszącą się do wydarzenia historyczno-politycznego ...

Jeżeli spróbujemy odnaleźć obraz choroby w literaturze młodopolskiej, to z pewności na plan pierwszy wysunie się dekadencka "choroba wieku", odziedziczona po symbolistach francuskich, którzy odczuwali "spleen", znużenie spowodowane niewiarą w możliwość ocalenia upadającej kultury europejskiej. W ten sposób postrzegali też dalsze losy świata polscy poeci piszący w początkowej fazie okresu Młodej Polski, jak J. Kasprowicz, L. Staff, ...