Ignacy Krasicki - "Żona modna". Krasicki wydał dwa zbiory satyr, w których krytykował, przedstawiał satyrycznie polską rzeczywistość społeczną, polityczną, obyczajową XVIII wieku. Te dość ogólne, unikające wskazywania konkretnych ludzi, utwory wyrastały z troski autora o los kraju - pamiętajmy, że były to lata tragiczne, między jednym a drugim rozbiorem - oraz pasji moralizatorskich. Często spotykanym typem wypowiedzi ...

Najsłynniejsi starożytni twórcy satyr (z łac. satura – mieszanka, mieszanina) to Arystofanes, Menippos z Gadary i Horacy. Satyry pisano, aby ośmieszyć jakieś zachowanie, konkretnego człowieka lub sytuację. Gatunek ten zdobył szczególną popularność w okresie klasycyzmu z uwagi na swój dydaktyczny charakter. Ze względu na poruszaną tematykę wyróżniamy kilka odmian satyry: satyrę polityczną (ośmieszała instytucje życia publicznego, ...

Troska o losy ojczyzny to niewątpliwie najważniejsza wartość literatury i myśli politycznej staropolszczyzny. Pisarze od najdawniejszych wieków interesowali się sytuacją w kraju i na świecie – wiedzieli bowiem, że od losów ojczyzny uzależniony jest byt jej mieszkańców. Najpełniejsze odzwierciedlenie tych trosk w literaturze, przypada na "złoty wiek" kultury polskiej zwany renesansem. Mimo iż Polska nigdy wcześniej i nigdy ...

POEMAT HEROICZNY Z poematów najwyżej w dobie oświecenia ceniono, należący do gatunków wysokich, poemat heroiczny, który przedstawiał wzorcowe postaci na tle doniosłych wydarzeń historycznych. Gatunek ten posiadał określone, od czasów homeryckiej Iliady, cechy: przedstawiał naród w przełomowym momencie historycznym, utwór składał się z pieśni pisanych podniosłym, jednolitym stylem, zawierał liczne porównania homeryckie, ...

Osiemnaste stulecie w historii polski to wiek wielkich zmian i prób reformy kraju. Moment wybrania na króla Stanisława Augusta Poniatowskiego wyznacza granicę pomiędzy okresem kultury staropolskiej a nową formacją kulturalną, której ośrodkiem stał się dwór królewski. Czasy stanisławowskie to "oświecona" prasa, rozwój teatru publicznego i praca elity intelektualnej epoki, ludzi takich jak Staszic, Kołłątaj, Krasicki. To rozwój podupadłego ...