Ojciec Goriot to jedno z arcydzieł realizmu. Powieść rozpoczyna się od drobiazgowego opisu pensjonatu pani Vauquer (wraz z dokładną lokalizacją przy ulicy Neuve-Sainte-Genevičve) oraz jego mieszkańców. Trzecioosobowy, wszystkowiedzący narrator wiele uwagi poświęca dokładnemu opisowi wyglądu lokatorów pensjonatu oraz wystrojowi wnętrz. Przedstawienia te mają na celu rzetelne oddanie charakteru epoki, naszkicowanie tła obyczajowego ...

Eugeniusz de Rastignac – student prawa, ma lat 21. Narrator, opisując go, stwierdza, że "miał typową twarz południowca, białą cerę, czarne włosy, niebieskie oczy. Postać jego, obejście, formy zdradzały pańskie dziecko, które z domu wyniosło niezawodne tradycje dobrego smaku".1 Rastignac przybywa do Paryża, by zrobić karierę, ma mu w tym pomóc znakomite pochodzenie. Szybko uświadamia sobie, że łatwa droga do sukcesu wiedzie przez ...

Eugeniusz de Rastignac ma 21 lat. Pochodzi z ubogiej rodziny szlacheckiej z południa Francji. Do Paryża przybywa z zamiarem studiowania prawa i uzyskania dobrej pracy po zakończeniu studiów. Chce osiągnąć pozycję i majątek, które umożliwią mu zapewnienie pomocy rodzinie. Tymczasem mieszka w ubogim pensjonacie należącym do pani Vauquer. Obserwując życie Paryża bohater uświadamia sobie nędzę rodzinnego folwarku. Budzi się w nim żądza ...

Geneza Ojciec Goriot powstał w 1835 pomiędzy pierwszym spotkaniem z panią Hańską w Szwajcarii a wyjazdem na kolejne spotkanie z nią w Wiedniu. Powieść ta stanowiła przełomowy moment w życiu pisarza. Powieść została opublikowana w "Revue de Paris" w grudniu, styczniu i lutym 1835. Pierwsze wydanie książkowe ukazało się w marcu 1835. Czas i miejsce akcji Akcja rozpoczyna się w Paryżu i trwa od grudnia 1819 do lutego 1820 ...

Jest październik 1819. Powieść rozpoczyna się drobiazgowym opisem pensjonatu pani Vauquer oraz wszystkich mieszkańców domu. Lokatorami są: były handlarz makaronu Jan Joachim Goriot, młoda dziewczyna odtrącona przez ojca, Wiktoryna Tailefer, jej ciotka, pani Couture, stara panna Michonneau, nudny pan Poiret, dość tajemniczy człowiek pan Vautrin oraz młody, przybyły z prowincji student Eugeniusz de Rastignac. Służba pani Vauquer składa się ...

Jest rok 1918. Pani Vauquer, wdowa ponad pięćdziesięcioletnia, prowadzi w Paryżu od lat trzydziestu gospodę, zwaną pensjonatem pani Vauquer. Autor opisuje dzielnicę, w której ulokowany jest ów dom. Jest to ponure, okropne i nędzne miejsce. Dom jest stary zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz, odchodzi z niego farba, śmierdzi stęchlizną. Koło domu znajduje się ogródek, również zaniedbany, otoczony murem. W ogrodzie stoi posąg amora. Pensjonat ...

Vautrin, jeden z mieszkańców "pensjonatu domowego dla obojga płci i innych", jak reklamuje swój dom pani Vauquer, jest człowiekiem bardzo tajemniczym. Czytelnik dowiaduje się, że bohater "nosił czarną perukę, malował bokobrody i mienił się eks-kupcem". Vautrin jest dla pozostałych lokatorów uczynny i jowialny, doskonale naprawia zamki (narrator naprowadza tu czytelnika na prawdziwą profesję bohatera), pożycza chętnie pieniądze, jest w ...