"Siłaczka" - charakterystyka bohaterów. Wśród postaci występujących w utworze na plan pierwszy wysuwają się dwie. Stanisława Bozowska Jej pierwowzorem była Faustyna Morzycka, znana Żeromskiemu działaczka oświatowa na Lubelszczyźnie. Bohaterkę cechuje: • wierność ideom „pracy u podstaw” i „pracy z ludem”, w imię których zamieszkuje na wsi, podejmuje walkę z ciemnotą, pisze ...

Problematyka Problem walki pomiędzy idealizmem a wygodnictwem i chęcią zapewnienia sobie dostatniego życia jest także tematem opowiadania Siłaczka. Główny bohater, doktor Paweł Obarecki, w młodości był idealistą, marzył o sprawiedliwości społecznej i oświeceniu ludu. Po studiach medycznych trafił do Obrzydłówka, miejscowości, w której panowało zacofanie i ciemnota. Ludzie, którzy nie rozumieli, że stan ich zdrowia zależy ...

Stefan Żeromski - "Siłaczka". Doktor Paweł Obarecki powrócił z gry w winta w nie najlepszym humorze. Zamknąwszy się u siebie w gabinecie, poczuł, że zaczyna „opanowywać go metafizyka”. Bohater, przebywając już czas jakiś w Obrzydłówku zdążył nasiąknąć jego atmosferą, „zjedzony był już przez Obrzydłówek wraz z mózgiem, sercem i energią – zarówno potencjalną, jak i kinetyczną”. Przywykł ...

Stefan Żeromski - "Siłaczka". Młody lekarz, Paweł Obarecki, przed sześciu laty przybył z Warszawy do Obrzydłówka. Przepełniony wspaniałymi ideami, energicznie przystąpił do pracy. Szybko jednak popadł w konflikt z lokalnym lekarzem i aptekarzem, którzy leczyli ludzi pseudomedykamentami, które przynosiły im wielkie zyski. Obarecki postanowił czynnie sprzeciwić się oszustom: kupił apteczkę i jeździł do chorych. ...

Stefan Żeromski - "Siłaczka". Opowiadanie przedstawia historię życia Pawła Obareckiego – prowincjonalnego lekarza. Człowieka, który zagubił swe ideały. Obarecki po ukończeniu studiów, rozpoczął swą zawodową karierę w Obrzydłówku - małym prowincjonalnym miasteczku. Był młody, miał ideały i szlachetne poglądy. Chciał zmieniać świat na lepszy. Gdy stwierdził, że leczeni przez niego chorzy nie wykupują ...

Różne obrazy wsi pojawiały się w literaturze polskiej już od czasów renesansu, zwłaszcza że społeczeństwo polskie żyło od najdawniejszych czasów właśnie na wsiach i w dworkach ziemiańskich, a więc krajobraz polskiej prowincji był jakby naturalną scenerią utworów literatury staropolskiej. Obrazy wsi w literaturze polskiej ewoluowały – od wizji sielankowych, arkadyjskich, przez realistyczne, po ujęcia naturalistyczne w końcu XIX wieku. ...

Jeżeli spróbujemy odnaleźć obraz choroby w literaturze młodopolskiej, to z pewności na plan pierwszy wysunie się dekadencka "choroba wieku", odziedziczona po symbolistach francuskich, którzy odczuwali "spleen", znużenie spowodowane niewiarą w możliwość ocalenia upadającej kultury europejskiej. W ten sposób postrzegali też dalsze losy świata polscy poeci piszący w początkowej fazie okresu Młodej Polski, jak J. Kasprowicz, L. Staff, ...