Tadeusz Borowski: "Dzień na Harmenzach". I. Tadeusz należy do grupy, która pracuje przy torach kolejki wąskotorowej. Spotyka go pani Haneczka. Kobieta proponuje, iż przyniesie ze dworu coś do jedzenia dla niego. Tadeusz jednak odmawia. Wspomina, iż miał dla Haneczki dwa kawałki mydła z napisem Warszawa, które mu niestety skradziono. Haneczka pociesza Tadeusza mówiąc, że mydło dostała od Iwana i prosi Tadeusza, aby przekazał ...

Tadeusz Borowski: "Dzień na Harmenzach" Pracującego przy torach wąskotorowej kolejki Tadka spotyka pani Haneczka, która pomagała mu, jak wynika z ich rozmowy, przeżyć pierwsze dni obozowego życia, dokarmiając go wówczas wykradzionymi od kur ziemniakami. Proponuje ona "zorganizowanie" czegoś do jedzenia we "dworze", ale Tadek wymawia się zwierzając, że miał dla niej dwa kawałki mydła, jednak ktoś mu je ukradł. Ze zdziwieniem rozpoznaje ...

Tadeusz Borowski: "Ludzie, którzy szli". Za barakami obozu, na pustym polu, zostało przygotowane boisko do gry dla więźniów. W niewielkiej odległości, za drutami znajdowała się rampa, za którą był obóz dla kobiet. Do rampy podjeżdżały transporty z ludźmi, którzy szli do gazu. Po kolacji więźniowie mogli przychodzić na boisko, aby pograć w piłkę. Korzystając z okazji rozmawiali również z kobietami. Pewnej niedzieli ...

Wielu pisarzy chciało dać świadectwo o wydarzeniach, jakie miały miejsce w połowie XX wieku. Każdy z nich chciał wykrzyczeć prawdę o obozach koncentracyjnych, o bezprawnym mordowaniu miliona niewinnych ludzi, które było realizacją idei faszystowskich. Mogli uczynić to tylko ci, którzy przeżyli to całe piekło, którzy nie chcieli dopuścić, by fakty te odeszły w niepamięć. Stad tak duża liczba opowiadań, relacji byłych więźniów o tym ...

"Czy cię nie wzruszają zbrodnie, ohydy, hańby, nieszczęścia nieskończone, które wojna ze sobą wlecze? (...) Zaprawdę, żelazne serce mieć by musiał ten, kto tyle zła w wojnie widząc, nie wzdragałby się na jej wspomnienie..." Dziś chyba każdy na myśl o wojnie ma podobne odczucia, jak Andrzej Frycz Modrzewski. Był jednak czas, "czas pogardy", kiedy wojna ludzi nie wzruszała. Tadeusz Borowski w tomie opowiadań "Pożegnanie z Marią" ...

W "Opowiadaniach obozowych" Tadeusz Borowski dokonał rozliczenia z własnymi przeżyciami wojennymi i jednocześnie rozrachunku z tragedią obozów koncentracyjnych. Żeby osiągnąć ten cel, Borowski musiał znaleźć formę zdolną przekazać prawdę o wojennym koszmarze. Autor czuł bowiem, że żadna z użytych wcześniej technik literackich temu zadaniu nie podoła. Borowski zdecydował się na złamanie tradycji i zasady decorum, ...

W "Pożegnaniu z Marią" występuje motyw miasta i jego mieszkańców. Pod tym względem tekst Borowskiego należy do licznie reprezentowanej grupy utworów. W przeciwieństwie jednak do innych utworów "Pożegnanie z Marią" nie mówi ani o heroizmie, ani o bohaterstwie czy odwadze. Na specyfikę wizerunku miasta i jego mieszkańców składa się kilka czynników. Oto najważniejsze z nich: • Borowski ukazuje zwykły, powszedni ...