Gustaw Flaubert - "Pani Bovary". Kompozycja. Podstawowym zabiegiem Flauberta zarówno w Pani Bovary, jak i w innych powieściach jest zobiektywizowana narracja. Pisarz nie komentował opisywanych wydarzeń, a jedynie je relacjonował. Narrator nie wykazuje więc osobistego zaangażowania, co sprawia, że zdarzenia powieściowe odbierane są przez czytelnika chłodno, obiektywnie. Klęska Emmy ukazana w ten sposób, poprzez ...

Gustaw Flaubert - "Pani Bovary". CZĘŚĆ PIERWSZA. 1. W szkole pojawia się nowy uczeń, Karol Bovary. Autor charakteryzuje go w następujący sposób: "Był to chłopiec ze wsi, lat około piętnastu, wyższy od każdego z nas. Miał włosy obcięte równo nad czołem, jak wiejski ministrant, minę roztropną i bardzo zakłopotaną. Choć barczysty nie był, jego zielona sukienna kurtka z czarnymi guzikami wpijała mu się mocno w ramiona, ...

Podtytuł powieści Flauberta brzmi "Zwyczaje prowincji" (Moeurs de province), gdyż pisarz chciał przede wszystkim dać rzetelny obraz środowiska prowincjonalnego. Akcja powieści toczy się w dwóch małych miasteczkach: Tostes i Yonville, które zaludniają bohaterowie należący do mieszczaństwa. Mieszczanami są Emma i Karol, urzędnik notarialny Leon, czy wreszcie najlepszy przykład człowieka tej sfery – aptekarz Homais. Jak pisze Jan Parandowski ...

Z nazwiskiem tytułowej bohaterki powieści Flauberta, Emmy Bovary, związany jest termin "bovaryzm". Jest to postawa reprezentowana przez kobiety niespełnione, zawiedzione w swoich oczekiwaniach i nadziejach, rozczarowane życiem i nieszczęśliwe. Emma Bovary była wychowanką szkoły klasztornej. Pociągała ją zarówno mistyka religii katolickiej, jak i sentymentalny urok romansów, które na pensję przemycała stara panna, zatrudniona przez ...

POZYTYWIZM WE FRANCJI. Stendhal – właściwie Henri Beyle. Czołowy realista literatury francuskiej, choć za życia był raczej mało znany. Zachwycony Włochami nie lubił własnej ojczyzny, a rodzinnego miasta Grenoble szczerze nie znosił. Był zdania, że pisać należy w sposób przejrzysty, bez dygresji oraz rozbudowanych opisów. Twierdził, że powieść to „zwierciadło przechadzające się po gościńcu”, a zadaniem autora ...